Een blaasverzakking is letterlijk een zakking van de blaas in de vagina doordat de bekkenbodemspieren en ligamenten rond de vagina hun stevigheid hebben verloren.
Bij een blaasverzakking is de vaginavoorwand verzwakt, maar ook de baarmoeder of vaginatop (als er geen baarmoeder meer is) en darm via de achterwand van de vagina kunnen verzakt zijn.
Welke klachten kan je ervaren?
Een blaasverzakking kan aanleiding geven tot:
- een bolgevoel
- zwaar of drukkend gevoel vaginaal
- moeizaam plassen, urineverlies
- rugpijn
- constipatieklachten
- pijn bij vrijen
- vaginale irritatie
Een blaasverzakking kan ook aanwezig zijn zonder klachten.
Daarnaast kunnen één of meerdere van bovenstaande klachten ook voorkomen samen met een verzakking, maar veroorzaakt worden door iets anders.
Hoe ontstaat het?
Een blaasverzakking ontstaat door een verzwakking van de bekkenbodemspieren.
Hierdoor wordt de vaginawand minder ondersteund en kan de voorwand uitpuilen in de vagina, met klachten tot gevolg.
Risicofactoren voor het ontwikkelen van een blaasverzakking zijn:
- zware bevalling
- overgewicht
- constipatie
- chronisch hoesten
Hoe wordt het vastgesteld?
Een blaasverzakking wordt vastgesteld bij een vaginaal onderzoek, hierbij zal de arts via de vagina de kracht van de bekkenbodemspieren beoordelen, en zal je moeten persen of hoesten om een verzakking van blaas, vaginatop of darm vast te stellen.
De mate van verzakking kan van verschillende factoren afhangen, zoals het moment van de dag, eerdere inspanningen en hoe goed je perst bij het onderzoek.
Bij vermoeden van onderschatten van de verzakking door lichamelijk onderzoek kan een objectievere beoordeling door middel van een colpo-cysto-defaecografie noodzakelijk zijn. Dit is een beeldvormingsonderzoek waarbij met contraststof en röntgenstralen verzakking van baarmoeder (colpo), blaas (cysto) en/of darm (defaeco) kan worden vastgesteld en vooral ook de mate van verzakking.
Plasklachten door een blaasverzakking kunnen worden onderzocht door middel van een plaskalender, uroflowmetrie en echo residubepaling en eventueel een blaasfunctieonderzoek. Deze onderzoeken kunnen bijdragen tot de beslissing om de blaasverzakking al dan niet te opereren of om de aard van behandeling te bepalen.
Ook een cystoscopie of cameraonderzoek van de blaas kan nodig zijn in de uitwerking van de plasklachten. Het is namelijk niet omdat er een blaasverzakking is dat de plasklachten ook daaraan te wijten zijn.
Hoe wordt het behandeld?
Een blaasverzakking met weinig tot geen klachten hoeft niet behandeld te worden.
Het is belangrijk te weten wat de behandelingsmogelijkheden zijn en wat je zelf kan doen om toename van de verzakking tegen te gaan.
Onderhoud een gezond drink-, plas- en stoelgangspatroon.
Probeer constipatie en overgewicht te vermijden, pas je werk eventueel aan om zware inspanningen of belasting van de bekkenbodem te vermijden.
Bekkenbodemkinesitherapie is nuttig bij een beperkte tot matige blaasverzakking.
Het zal de verzakking niet wegnemen, maar kan een toename wel tegengaan en de klachten door de verzakking verbeteren of zelfs wegnemen.
Het is belangrijk de bekkenbodemoefeningen ook na de begeleiding door een bekkenbodemtherapeut te onderhouden om zo een langdurig effect te bekomen.
Een pessarium is een silicone ring die vaginaal wordt ingebracht om de vaginavoorwand te ondersteunen en de blaas terug in de juiste positie te brengen.
Dit heeft meteen effect, kan je eventueel zelf inbrengen en uithalen en is een goedkope manier om de verzakking te verhelpen.
Indien geen van bovenstaande behandelingsmogelijkheden de klachten verhelpen of het gaat om een uitgesproken blaasverzakking, is een operatie aangewezen.
Afhankelijk van de klachten, mate van blaasverzakking of samengaan met verzakking van de darm of baarmoeder, zal een vaginale operatie of operatie via de buik door middel van laparoscopie (kijkoperatie) of robot worden uitgevoerd.
Gerelateerde artikels
Volg @plaspraat
